Die laatste loodjes werden er niet lichter op. Bergen met werk moesten worden verzet. Uiteraard binnen een minimaal tijdsbestek. De laatste meetings moesten ‘nog even snel’ plaatsvinden. Een huis dat al te lang geen stofdoek meer van dichtbij heeft gezien. Een kledingkast die leeg en jaloers toekijkt hoe al mijn kleren een affaire lijken aan te gaan met mijn slaapkamer en iedere vierkante centimeter van de vloer.

En moe. Moe van alle gevallen regen. Pips misschien zelfs ook, door het daarmee samenhangende gebrek aan zon. Nou ja. Eerlijk, het waren absoluut een paar heerlijke avonden op Bloemendaal. De DJ trok zijn koffers met meest zomerse muziek uit het stof en liet ons zien wat een zwoele zomeravond ook alweer was. De frisse zeebries werd tegengegaan door het kampvuur dat spontaan ontstoken werd. Avonden om door een ringetje te halen.  Juist door hun spaarzaamheid werden ze extra gekoesterd.

Maar daar stond ik dan. Misschien wel gestresst, moe en pips, maar frisser en vrolijker dan afgelopen weken het geval was. Om 03.55 uur naast mijn bed. Een tijdstip waarop ik vaker mijn bed ben ingegaan dan ben uitgestapt. Echter met het best denkbare doel: vakantie!

Mijn koffer vol last-minute gescoorde zomer must-haves (ok, heeft misschien ook wel een beetje bijgedragen aan de stressfactoren in mijn lijf…), mijn onlangs bestelde Clipin Extensions, de juiste sieraden en een overdaad aan vrolijke kleurtjes nagellak. Na zes keer de hele kofferinhoud erin gegooid en eruit getrokken te hebben, is ‘ie nu zo economisch ingepakt dat er geen haarspeldje meer bij kan. 

Stress & Chagrijn, mijn ongevraagde kompanen van de laatste tijd heb ik op Schiphol achtergelaten en gevraagd niet op mij te wachten. Vaarwel. Op weg naar La isla bonita!

En nu ben ik hier, met mijn voeten door het witte mulle zand. De zon die over mijn huid kietelt. De kokosgeur van zonnebrand. Het drankje dat op mij wacht. Op afstand van Nederland en met deze facetten kijk ik ineens door een andere bril. Wat heb ik een fantastisch afwisselende drukke baan. Wat koester ik de mooie intieme momenten met soms volslagen onbekende mensen op een klein intiem en spontaan ontstaan strandfeestje. Wat bewonder ik nu deze rust op het strand, door het contrast met mijn snelle en verslavend drukke bestaan in Nederland.

Soms heb je zwart nodig om wit te kunnen zien. Wat heb ik een heerlijk leven. Dank je wel vakantie, voor dat inzicht.